Wat is homeopathie?

Homeopathie is een gezonde en natuurlijke geneeswijze voor kinderen en volwassenen.
Zij herstelt de lichamelijke en psychische balans. Het is een geneeswijze die ervan uit gaat dat het gelijke met het gelijke wordt genezen. Dat wil zeggen dat een stof dat klachten teweegbrengt bij een gezond persoon, juist diezelfde klachten bij een zieke kan genezen. Men noemt dit de gelijksoortigheidsregel ofwel het similia-principe.

Het woord homeopathie is afgeleid van de Griekse woorden homoios (gelijksoortig) en pathos (het lijden).
 

De geschiedenis.

De homeopathische geneeskunde treffen we in eenvoudige woorden al aan in oude Egyptische tempels en bij de oude Grieken (± 1200 v. Chr.). Ook Hippocrates (460-359 v. Chr.) stelde dat: "een ziektetoestand wordt verdreven door middelen die daarop gelijkende verschijnselen tevoorschijn roepen". In oude geschriften leest men dat diverse andere geleerden de gelijksoortigheidsregel ook kenden en gebruikten. (Paracelsus, Descartes, e.a.)

De grondlegger van de homeopathie was Samuel Hahnemann. Hij ontdekte dat mensen die een overdosis kinine binnenkregen, klachten vertoonden die leken op malaria en dat kinine in homeopathische dosering malaria kon genezen.
Hij maakte van deze geneeswijze een systematische methode. Zijn beroemde stelregel was:
 

Het gelijke wordt door het gelijke genezen

"Similia similibus curentur"


S. F. C. Hahnemann (1755 – 1843)

Sinds de tijd van Hahnemann heeft de homeopathie zich enorm ontwikkeld. Wereldwijd wordt deze geneeswijze toegepast en neemt de populariteit ervan steeds meer toe. Per jaar consulteren zo’n half miljoen Nederlanders een homeopathisch arts.

Over gezondheid en ziekte.

Ieder mens bestaat uit een stoffelijk lichaam: benen, hoofd, hart, etc. Wat dat betreft zijn wij allen gelijk.  Maar wij bestaan ook uit iets onstoffelijks. Iets dat ons tot individuele, levende, voelende, denkende en functionerende wezens maakt, met onze eigenaardigheden en karaktertrekken. Zonder dat onstoffelijke zouden wij niet leven. Hahnemann noemt dit de levenskracht, het levensbeginsel. Alle normale functies van het menselijk organisme zijn te danken aan deze levenskracht.

Zolang deze levenskracht vrij en harmonisch werkt, houdt die ons gezond; het is ons zelfgenezend vermogen. Hierdoor kan een wondje vanzelf genezen en zal een normale tegenslag goed verwerkt worden.

Treedt er een verstoring op in de levenskracht dan nemen we de verschijnselen ervan waar in ons lichaam, ons denken, voelen en/of functioneren.

Allerlei factoren kunnen verstorend werken: kort- of langdurige spanning, gifstoffen, bacteriën, virussen, trauma's, weersomstandigheden, overgeërfde factoren, verkeerde lichaamshouding, etc.

Dus als de verstoring te sterk is en/of de levenskracht te zwak, voelt men zich niet goed; ongelukkig, zwak of ziek.

Een homeopathisch arts streeft ernaar snel, zacht, diepgaand­ en duurzaam het zelfgenezend vermogen te versterken en zo de mens in zijn geheel beter te maken dan voorheen, dus voordat zijn aandoening zich openbaarde.


Totaliteit.

De homeopathie beziet en behandelt de mens dus als totaliteit, als een geheel. Het is een 'holistische' geneeswijze.

Er wordt gekeken naar klachten en kenmerken op fysiek, emotioneel, psychisch en functioneel niveau. Deze klachten en kenmerken, die symptomen worden genoemd, worden niet gezien als aparte fenomenen die los staan van elkaar, maar als parallelle, onderling verbonden uitdrukkingen die tezamen één geheel vormen en een patroon laten zien. Samen geven zij een beeld, een symptoombeeld.

Zo'n symptoombeeld is geheel individueel; zo zal de één meer fysieke klachten hebben, en de ander meer psychische, emotionele of functionele. De één heeft bv. concentratiestoornissen of wordt moe, de ander heeft een maagaandoening, astma, urineverlies of een huidprobleem, en weer een ander heeft angsten, verdriet, apathie, een fobie of manie/depressie. Vaak is er sprake van een combinatie van klachten.